In Nederland zijn we er aan gewend dat treinen vanaf een vooraf vastgesteld perron vertrekken, best handig als je zelf laat bent maar de trein op tijd. Hier werkt dat om een of andere reden anders waardoor iedereen in stationshal staat te wachten op de aankondiging vanaf welk spoor de trein vertrekt, soms ruim van tevoren, soms vlak voor tijd. De eigenschap om rustig in de rij te blijven wachten wordt weer helemaal benut 😉 in de trein gebeurd nog iets wat wij niet helemaal begrijpen; na scannen of innemen van je kaartje steekt de conducteur (m/v) een biljet boven of op je stoel met veel geheimtaal zodat hij weet waar je weer uitstapt. Waarom? Geen idee!! Ook hier rijden niet alle treinen op tijd 😉 Goedkoop is het wel; $98,- voor 2 personen van NY, NY naar Boston, MA [Plaatjes]

Het is de hele reis aardig gelukt om dagelijks een stukje op de site te plaatsen, als dat niet lukte, vaak in nationale parken, werden we daar zelf knap nerveus van omdat je altijd het risico loopt dat iemand, volgens afspraak, 911 belt 😉 In New York was niet het ontbreken van internet de reden maar we waren zo onder de indruk dat het er gewoon niet van kwam. Waar een gemiddelde Amerikaanse stad vanaf een uurtje of 18:00 knap uitgestorven raakt gaat het leven in NYC gewoon door. Niet voor niets ‘the city that never sleeps’. De New Yorker is overigens zeker gehaaster dan elders, maar vaak met zo vriendelijk en behulpzaam. [Plaatjes]

Een mooie service die we in Nederland ook kennen is de uitlaatdienst voor honden. Eigenlijk voor baasjes natuurlijk omdat die geen tijd hebben ;- in NYC laten ze niet alleen honden uit maar ook oude van dagen en natuurlijk de kinderen van een ander, een portier en chauffeur is niet ongebruikelijk. Er gan veel dollarcentjes om in the Big Apple 🙂 [Plaatjes]

Service is hier spreekwoordelijk en als de klant zijn gelijk cq recht niet krijgt wordt verteld dat het policy is en dat we het de medewerker vooral niet kwalijk moeten nemen, die kan er ook niets aan doen. Geloof het, of niet, daar neemt men over het algemeen genoegen mee. Behalve als je uit Nederland komt en een Swiss Pocketknife de reden is je toegang te ontzeggen tot de op 1 na hoogste wolkenkrabber. Morgen de hoogste maar eens proberen. Zonder gevaarlijk wapentuig natuurlijk 😉 [Plaatjes]

Na 27.000 miles, 1.148 gallon premium benzine, 1 servicebeurt, 1 1/2 setje banden, 103 hotels, 42 campgrounds en ongeveer 1.176 blikjes Bud light zijn wij in Nieuw Amsterdam gearriveerd. Zonder reisgenoot, die staat inmiddels te wachten op de boot. Geloof me, valet parking is eng, je auto afgeven met alle papieren en een setje sleutels is nog veel enger. [Plaatjes]

Vanochtend hebben we de tent weggegeven aan de overbuurman, en de koeltas aan de buren. Vanavond hebben we de auto leeggehaald om alle rommel weg te gooien en te besluiten wat in de auto blijft, en wat mee kan in een koffer. Een grotere koffer kopen helpt niet echt omdat die weer niet in de auto past 😉 Het is een soort onmachtig vreemd leeg gevoel. Morgen walvissen kijken voor de kust van Boston, maandag de auto naar New Jersey rijden, en dan nog een week Nieuw Amsterdam! En dan is het gedaan met de vakantie…. [Plaatjes] en [Plaatjes 3 Augustus]

Een nadeel van reizen is dat de wereld langs je heengaat, belangrijke gebeurtenissen gaan voorbij zonder dat je er notie van neemt. Om het missen van de olympische spelen een beetje te compenseren hebben we een bezoekje gebracht aan lake placid. Handig in de adirondacks dat toch op onze bucketlist stond en tweevoudig organisator van de winterspelen. Zelfs zonder sneeuw en ijs gingen er vandaag bobslede’s naar beneden, op wieltjes. Voor slechts $70,- pp kon je mee naar beneden. Cool! Zou het beroemde team uit Jamaica hier geoefend hebben, zonder ijs??
[Plaatjes]

De Saratoga racecourse is bijna net zo world famous als de Kentucky derby. Vandaag, dag 8, een gewone vrijdag, loopt het terrein vol met duizenden racefans die voor $3 een ticket kopen om de races te zien en er op te wedden. Langs de baan staan banken, je neemt je eigen stoeltjes mee of betaald een paar dollars extra voor een gereserveerde en overdekte plaats op de tribune. De picknicktafels met TV zijn met name populair omdat je dan de grootste koelboxen en je eigen partytent kunt meenemen, dat je daar geen rennend paard ziet mag de pret niet drukken. Het is de experience 😉
Net als bij iedere populaire sport in Amerika draait het om de cijfertjes, duizelingwekkende getallenreeksen die alles vertellen of de komende races, paarden, trainers en jockeys. Zo goed als iedereen bestudeert de speciaal gedrukte kranten, maakt aantekeningen en plaatst dan een weddenschap. Wij vonden de handleiding te dik en zijn gaan wedden op basis van de namen en kleuren van de paarden, met een teleurstellend verlies van $9,- over acht weddenschappen als resultaat 😉 [Plaatjes]

Vandaag een leuke ‘oldest in the world’; Lake George Steamboat Company, de oudste stoomboot maatschappij ter wereld. Opgericht in 1807, ongeveer. De grootste radar stoomboot fluit na terugkomst in de haven ‘take me out to the ballgame’. Speciaal voor ons (nee hoor). [Plaatjes]

Het nationale spelletje, of het spelletje van nationaal belang, baseball, kan een behoorlijk tijdje duren. Geen 2 keer 3 kwartier zoals ons voetbal maar het duurt 9, kwa duur ongedefinieerde, innings. Er wordt van alles aan gedaan om de bezoekers bij de les te houden en beroemd is de ‘seventh inning stretch’ waar het hele publiek ‘take me out to the ball game’ zingt en rek en strek oefeningen doet. In het baseball museum & hall of fame in Cooperstown, geboorteplaats van ‘The ballgame’ doet iedereen dat ook na vertoning van de film. Niet dat de film lang was maar gewoon omdat het kan. Bijna iedereen, want wij kenden de tekst en melodie natuurlijk niet. Centerfield van John Fogerty ging al veel beter. [Plaatjes]