De canyon was letterlijk en figuurlijk een grote verrassing die we per ongeluk ontdekten in een museum over de ‘plains’. Vanochtend werden we vroeg gewekt door een Texaanse muis op zoek naar een lekker hapje in onze vuilniszak, dat was schrikken voor ons alledrie 🙂 Na een korte aarzeling, want het weer is top en de canyon heerlijk rustig, zijn we weer op weg op America’s Highway naar de plaats met, volgens mij, een van de mooiste namen op deze reis: Albuquerque. [Plaatjes]

In the lonely star state is alles bigger zeggen ze. Bijna alles dan, want we hebben in Texas de op één na grootste kloof van de verenigde staten gevonden; de Palo Duro canyon. En we hebben er nog in geslapen ook, in een klein huisje, met stroom, airco en wilde beesten, maar zonder stromend water, telefoon of internet. [Plaatjes]

Eten hoeft niet duur te zijn, bij the world famous Big Texan Steak Ranch kun je in Amarillo helemaal gratis eten. En niet weinig ook, als je de Texas King, een steak van 72oz., binnen een uur oppeuzelt betaal je helemaal niets. Heel ingewikkeld kan dat niet zijn aangezien het record staat op 8 minuut en 52 seconden. Wij hebben de 50th anniversary steak besteld, een kwart Texas King, en die samen nog gedeeld ook, met een salade en een half slab spareribs vooraf (ook gedeeld) hebben wij lekker gegeten. Oh ja, 72oz. is 2.04kg 😉 [Plaatjes]

Verlate plaatjes van 14 april en 15 april

San Antonio heeft in the Alamo een trekpleister van de buitencategorie die samen met de Mexicaanse sfeer van de stad de meest toeristische plaats in Texas maakt. Als Utrechters gaan we altijd prat op ‘onze’ werfen met z’n kelders, die, volgens ons, uniek zijn in de wereld. Dat blijven we natuurlijk volhouden maar San Antonio heeft met haar rivier in de jaren 30 hetzelfde gedaan, wel met knipoog naar entertainment. Wie in de buurt is en een idee wil krijgen hoe een markt in Mexico er uit ziet doet er goed aan op Zaterdag naar San Antonio te gaan, de voertaal is dan Spaans. Wat betreft allochtone invloeden vielen we vandaag met wiener schnitzel in een Duits dorp toch wel met de neus in de boter.
Wij gaan terug naar Route 66 om de langverwachte foto van de grootste gratis steak ter wereld te maken.

Toen kolonisten een geleend kanon, dat hen beschermde tegen de indianen, niet terug wilden geven aan het Mexicaanse leger, beantwoorde de president van Mexico, Santa Anna, deze burgerlijke ongehoorzaamheid met het sturen van een groot leger. Zie daar; het begin van de onafhankelijkheidsoorlog die Mexico nauwelijks zes maanden later glansrijk verloor. Tejas werd Texas en Santa Anna, de napoleon van het westen, werd bij thuiskomst afgezet.

Rond 1880 was Texas wat betreft oppervlakte een enorm grote staat, die zelfs nog niet helemaal in kaart gebracht was, maar met maar heel weinig inwoners, en daarom ook weinig belastingopbrengsten. Geld voor het gewenste State Capitol, dat natuurlijk groter moest worden dan het Capitool in DC, everything is bigger in Texas, was er dan ook niet, land was er in overvloed. Uiteindelijk bouwden de broers Farwell uit Chicago in ruil voor 3.000.000 acre (12.140 vierkante kilometer)land, land dat ze nog nooit gezien hadden. Omdat er voor Texas geen inwoners te vinden waren, besloten de broers hun vers verworven stukje grond te omheinen (!) en een ranch te beginnen. Het succes van de ranch en landbouwactiviteiten trok uiteindelijk veel nieuwe inwoners naar Texas zodat de ‘Capitol grounds’ van de XIT ranch uiteindelijk in delen verkocht kon worden en de droom van de Farwell’s uitkwam: ontwikkeling van het wilde westen. PS het capitool in DC is volgens ons mogelijk iets lager, maar zeker groter. [Plaatjes]
PPS wij hebben de originele SRV ’73 stratocaster gezien, en bijna aan kunnen raken in Austin, TX

Na de burgeroorlog waren er zoveel longhorn koeien in Texas dat een dier slecht 4$ waard was, terwijl ze elders, door de grote vraag, gemakkelijk 40$ opbrachten. Het vee werd daarom door cowboys in kuddes variërend van 500 tot wel 10.000 stuks naar markten in andere staten gebracht, over land en door rivieren. Fort Worth speelde een belangrijke rol als doorvoerplaats en veemarkt, en doet zijn best die rol tot vandaag de dag te vervullen. Het stockyards district ziet er uit zoals 120 jaar geleden, in de Exchange wordt zo nu en dan nog vee verhandeld, er is vertier in de vorm van de wekelijkse rodeo en de grootste nachtclub ter wereld (Texas hè). Tweemaal per dag drijven cowboys longhorn koeien over een stukje Chisholm trail, de route naar destijds de belangrijkste markt in Kansas. [Plaatjes]

Seattle Mariners – Texas Rangers : 4 – 3, toen wij weggingen halverwege de 8e inning was er met 2 home runs voor de Rangers en een voorsprong van 1 – 3 nog een feestelijke stemming in het stadion. Van de goede sfeer en randverschijnselen zoals het meezingen van liedjes in de vele pauzes, bier drinken, hamburgers, taco of hot dogs eten en het aanschaffen van merchandise moet je het ook wel hebben want het spel zelf is niet veel aan. We zaten te hoog om het gras te zien groeien. Alles bij elkaar is een avond baseball wel een echte aanrader. [Plaatjes]

Onze eerste camping in de US, ligt in Dallas, Texas. Een mooi stukje gras, compleet met internet, water en een bankje. Onze hi-tech therm-a-rest matjes bleken niet self inflating maar ze passen precies in ons tentje. Een aardig alternatief voor de ijssalon vonden wij in ‘Pure Bliss frozen yoghurt’, die met mierzoete kleuren, voornamelijk appelgroen en meisjeskamer roze, is ingericht. Je neemt de beker die bij je trek past en vult deze met de één of meerdere frozen yoghurts van jouw smaak om vervolgens besluiteloos te blijven staan bij de 20 beschikbare toppings. Afrekenen doe je per gewicht. Aardig bedacht, en nog lekker ook. [Plaatjes]
PS Na dit tripje Texas gaan we weer verder met Route 66.